بن مایه های پایداری در دیوان «ابوسلمی»؛ شاعر معاصر فلسطینی

یکی از شاعران متعهد فلسطینی که زمزمه­های مقاومت را در لابه­لای دیوان خود، به شیوه­های متفاوتی سروده، «عبدالکریم الکرمی» مشهور به «ابوسلمی» است. این شاعر گمنام معاصر که زبانِ اشعارش را وقفِ آرمان­های والای خود و سرزمینش نمود، در سروده­های خویش، زیباترین نواها را در دفاع از وطن خویش نواخته است و عشق به فلسطین، تار و پود وجود شاعر را دربرگرفته است. در دکترین سیاسی «ابوسلمی»، مبارزه تنها راهِ رسیدن به پیروزی است و خون شهیدان فلسطینی، بهای رسیدن به آرمان­های والای این ملّت است. او شجاعانه بر علیه حکّام سازش­گر عرب حمله می­کند و اشعارش را وسیله­ای برای انتقاد شدید از آنان قرار می­دهد. تشویق به مبارزة بی­امان بر علیه دشمن، تمجید از جان­فشانی­ها، ستایش شهیدانِ مام میهن و امید به آینده روشن، از دیگر موتیف­های غالب در سروده­های این شاعر فلسطینی است. این پژوهش از گذرِ تحلیلِ متنْ­محور، به بررسی مضمون‌های پایداری در اشعار «ابوسلمی» می­پردازد.